زنده گان زندان نابرابري و خفقان به پا خيزيد
نگاهي به عقب اندازيد و خروشتان را روشنايي راهتان بنا كنيد.سرهايتان را به عقب بر گردانيد و به روزهايي كه همواره سخت وطاقت فرسا گذشت بنگريد.بيانديشيد روزي فرا خواهد رسيد كه بر ويرانه هاي اين دنياي كهن كه نابرابري و جهل وزندان آن را فراگرفته استخواهيد نگريست
زمان استبداد و بي عدالتي به سر خاهد رسيد و ما چه سرافرازانه از اين جنگ سخت بيرون خواهيم آمد
يك سال از روز سيزدهم آذر سال هشتاد و شش گذشته است و خاطره ي آن در اين مدت با ما بوده است خاطره ي روزي كه دانشگاه تهران مشخصا زير قدم هاي فرزندان ناخلف سرمايه داري به لرزه در آمد و آن روز با تمام شعارها و فريادهاي بي امان انسانهاي به خروش آمده نويد آينده ي روشن را بعد از گزران چندين سال سياه در دانشگاه براي جنبش دانشجويي داشت
آن روز گفتيم دانشگاه پادگان نيست حال نيز استوار بر خواسته هايمان مي ايستيم
آن روز گفتيم نه به سركوب داخلي و جنگ خارجي حال نيز آنرا به تو اي به ظاهر مسلط مي گوييم
و آن روز گفتيم زنده باد آزادي و برابري حال نيز و هميشه اين سخن را بر زبان مي رانيم تا واقعيت جامعه با آن پيوند خورد
بخود پيچي از وحشت روز ما/چو بيني به هر جا فرياد سرخ ما
زنده باد آزادي و برابري
