بهترین رفقایم زندانی اند

تقدیم به رفقایم

های !ای رفیقانم

هان!اینک چشمانم پرز قهقهه ی ستمگران است

اما بانگ فریادم پرز آغازهای بی پایان است

های! ای رفیقانم

من بانگ فریادم

خروش طوفانم

های!ای زندانبان عزیزانم

تو سکوت هر سلولی

تو سیلی سرد ملولی

های !ای چشمانم ،رفیقانم

حال به کجا می نگرید،به آزادی بیرون بند؟

به سرخی دیده ی مادر؟

نمی دانم...نمی دانم

هرگز نخواهم دانست

که شما،ای پر تواناترین فرزندان آزادی

بی قرار ترین شکوفه های برابری

نا خلف ترین فرزندان سرمایه داری

به کجا نگرستید؟

در این روزهای سخت زندان